ερωτηματικό

Μια ρεαλιστική πραγματικότητα στεγνώνει τις επιθυμίες σου στην κατά πρόσωπο αντιμετώπιση και ένα ασφαλές οχυρό απόστασης υγραίνει την χροιά της φωνής σου καθώς περνά από το καλώδιο στο ακουστικό κι έπειτα σαν ένας ευχάριστος ήχος στο αυτί μου..

χωρίς σκιές

ξέρεις κάτι;

δεν τολμάς
τουλάχιστον όχι πια.  μ αρέσει που έχω σπάσει τον κωδικό της σιγουριάς σου.  αυτής της σιγουριάς που φύτευε σπόρους στη σκέψη μου.  που μούδιαζε τις αποφάσεις μου.

τώρα μπορώ και φεύγω χωρίς εσένα
απόδειξη,  πέντε μέρες στο νησί κι ούτε στιγμή δε σε βρήκα δίπλα μου

για Εσένα μιλάω
μόνο για σένα

γιατί η συντροφιά δε μου λείπει
κι από μοναξιά ελάχιστα έχω γνωρίσει

θυμάσαι;

αγκάλιασε με

δεν έχω χέρια
τα έκοψα τις νύχτες που αναζητούσαν τα δικά σου


φίλησε με

δεν έχω στόμα
έραψα τα δυό μου χείλη
τις ώρες που πεινούσαν από απελπισία κι αναμονή


μίλα μου

δεν έχω φωνή
την έσβησα τη μέρα που μου ορκίστηκε πως
θα γίνει τόσο δυνατή για να φτάσει στα αυτιά σου

γέλα μου

δεν έχω γέλιο
το χάρισα σε ένα παιδί

πάρε με

δεν έχω σώμα
το άφησα ΕΚΕΙ


θυμάσαι;

δεν έχω μνήμη
ψαλίδισα τα κομμάτια της
τα πέταξα στη θάλασσα

το μόνο παράξενο
από τότε
μοναδική συντροφιά μου

ένας γλάρος!