θυμάσαι;

αγκάλιασε με

δεν έχω χέρια
τα έκοψα τις νύχτες που αναζητούσαν τα δικά σου


φίλησε με

δεν έχω στόμα
έραψα τα δυό μου χείλη
τις ώρες που πεινούσαν από απελπισία κι αναμονή


μίλα μου

δεν έχω φωνή
την έσβησα τη μέρα που μου ορκίστηκε πως
θα γίνει τόσο δυνατή για να φτάσει στα αυτιά σου

γέλα μου

δεν έχω γέλιο
το χάρισα σε ένα παιδί

πάρε με

δεν έχω σώμα
το άφησα ΕΚΕΙ


θυμάσαι;

δεν έχω μνήμη
ψαλίδισα τα κομμάτια της
τα πέταξα στη θάλασσα

το μόνο παράξενο
από τότε
μοναδική συντροφιά μου

ένας γλάρος!